مطالعه تطبیقی سه تابلوی نقاشی اثر جعفر چهره نگار هنرمند دوره پهلوی

ورود تکنیک­های نوین، متأثر از نقاشی غرب، در اواخر دورۀ قاجار، فصل تازه­ای در هنرهای تجسمی ایرانِ پهلوی گشود که از سویی، در هنر غرب و ادوار قبل، یعنی قاجار، ریشه داشته و از سوی دیگر، آینۀ تحولات و جهت­گیری­های عصر خود است. یکی از جریانات هنری خاص این دوره، ساخت تصاویری از نخبگان سیاسی است که به سفارش ایشان، در قالب عکس یا تک­چهره خلق می­شود. این نوع آثار، در جریان انقلاب مشروطه به اوج خود رسید و پس از آن، در دورۀ پهلوی نیز ادامه یافت و تابعد از شکل­گیری اولین مجلس شورای ملی، به گونۀ خاص هنری بدل شد. علی­رغم مطالعات متعدد در باب احوال و آثار هنرمندان این جریان، از جمله کمال­الملک و علی محمودی، ویژگی­های بصری و تکنیک پرتره­نگاری­های رجال مجلس شورای ملی هنوز تا حد زیادی ناشناخته مانده است. از همین­رو، هدف اصلی این پژوهش، رمزگشایی از شناسنامۀ کاری جعفرچهره­نگار، از هنرمندان این جریان هنری،و شناخت تکنیک اجرایی این پرتره­نگاری­هاست. پژوهش با روش توصیفی_تاریخی صورت می­گیرد. در این راستا، سه نمونه از آثار جعفر چهره­نگار، موجود در موزۀ مجلس، به­منظور مطالعات تاریخی، تطبیقی انتخاب می­شود؛ بنابر مطالعات صورت گرفته بر روی آثار جعفرچهره­نگار، که تک­چهره­نگاری­هایی از رجال مجلس است، مشخص شد که هر سه اثر از روی عکس بازسازی شده است و می­توان در این تکنیک او را دنباله­رو کمال­الملک دانست. از همین رو، می­توان نتیجه گرفت که جعفر چهره­نگار، نقاشی را در محضر یکی از شاگردان استاد آموخته و یا شاگرد شخصِ کمال­الملک بوده است که نام وی تاکنون در بین شاگردان ایشان ناشناخته مانده است.